Нас з табой разлучыла вясна,
што калісьці ўварвалася смела
ў нашы лёсы,
спявала, звінела
і крышыла паводкай да дна
ўсё ў душы маёй,
кволай, нясмелай,
не ад шчасця вясной захмялелай.
Закружыла мяне яна
ў вір жаданняў,
што клічуць і просяць...
Нас з табой разлучыла вясна,
нас з табой пазнаёміла восень.
|
|
